Μωρά και Παιδιά... Όμως ενήλικες;

Μωρά και Παιδιά... Όμως ενήλικες;

Πριν από λίγες μέρες έτυχε να συζητάω με μία υπέροχη και ξεχωριστή κοπέλα.

Πάνω στην κουβέντα, μου είπε "εσείς οι άντρες είστε μωρά..." αμέσως εγώ (ο υπερασπιστής του εαυτού μου) είπα "και εμένα μωρό με θεωρείς;" Μου απαντάει, "άντε, μετά το μωρό γίνεστε παιδί, αλλά ενήλικες ποτέ"... Αμέσως, έψαχνα να της απαντήσω στο μυαλό μου κάτι έξυπνο αλλά... Στην ουσία είχε εν μέρη δίκιο...

Εκείνη, όπως και όλοι μας, συνεχώς συναντούμε καταστάσεις όπου ένας ενήλικας άνθρωπος δεν κάνει τις σωστές επιλογές και πράττει εντελώς αδικαιολόγητα... ή μήπως όχι;

Μου έρχεται στο μυαλό λοιπόν μία θεωρία στη ψυχολογία η οποία περιέχει 3 χαρακτήρες μέσα από τους οποίους όλοι οι άνθρωποι σχετιζόμαστε και ανάλογα με την ψυχολογική μας κατάσταση παίρνουμε στιγμιαίες ή και πιο μόνιμες αποφάσεις.

Οι 3 χαρακτήρες είναι οι εξής:

• Γονέας (Επικριτικός ή Στοργικός)
• Ενήλικας
• Παιδί (Ελεύθερο ή Προσαρμοσμένο)

Υπάρχει αρκετή βιβλιογραφία, όπου ο κάθε ένας μπορεί να ψάξει στο internet, για το τί είναι το κάθε ένα και πως λειτουργούν όλα αυτά μαζί, μα θέλω να σταθώ σε ένα άλλο θέμα. Στο θέμα της αυτογνωσίας για το πως λειτουργώ εγώ, και πως λειτουργεί ένας τρίτος.

Ένα πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζουμε, είναι πως η ψυχολογία του ατόμου κατά τη βάση της, είναι σε όλο τον κόσμο η ίδια. Δηλ, έτσι όπως αντιμετωπίζουμε έναν άνθρωπο με κάποιο ψυχικό πρόβλημα στην Ελλάδα, την ίδια τακτική θα κάνουμε και με έναν άνθρωπο στην Αμερική ή στη Ρωσία.
Στην παραπάνω εικόνα βλέπουμε πως ό κάθε άνθρωπος γύρω μας και μέσα μας, κάνει κάθε μέρα μία επιλογή, τις περισσότερες φορές από ασυνείδητη βάση, για το πως θα συμπεριφερθεί στιγμιαία σε περιπτώσεις γρήγορης αντίδρασης όπως επίσης για το πως θα συμπεριφερθεί μακροπρόθεσμα, με σοβαρές αποφάσεις που καλείται να πάρει για τη ζωή του, κάτι το οποίο είναι περισσότερο συνειδητό, παρά ασυνείδητο.

2 Παραδείγματα συμπεριφοράς όπου ανήκουν το ένα στο χαρακτήρα του παιδιού που είναι προσαρμοσμένο και το άλλο στο χαρακτήρα του παιδιού που είναι ελεύθερο/επαναστατικό. Μπορείτε να μαντέψετε, ποιο είναι ποιο;

Εδώ υπάρχει ένα άλλο βίντεο το οποίο θα σας κάνει μεγάλη έκπληξη στο πως αντιδρούν οι άνθρωποι, σε διάφορες περιπτώσεις, ανάλογα με τον τρόπο τον οποίο έχουν μεγαλώσει, έχοντας  τις 3 παραπάνω προσωπικότητες που ανάφερα. Εδώ βλέπετε όχι απλά στιγμιαίες αντιδράσεις αλλά βλέπετε πως αντιμετωπίζεις ο κάθε ένας (και οι 2 με την αντιμετώπιση του γονέα, ο ένας επικριτικός και ο άλλος στοργικός). Προσέξτε όμως ότι δεν χρησιμοποιούν απλά μία αντίδραση αλλά κάτι παραπάνω...

 Δείτε το βίντεο και διαβάστε τον επίλογο, για ένα απλό συμπέρασμα...

Στις αποφάσεις τις οποίες παίρνουμε κάθε μέρα και κάθε στιγμή καλούμαστε να τις πάρουμε όχι απλά σαν ενήλικες, σαν παιδιά ή γονείς, αλλά καλούμαστε να πάρουμε τις αποφάσεις ανάλογα με την περίσταση (1), το υπόβαθρο αρχών και αξιών μας (2),  και ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο αναπτυσσόμαστε (3)...

Στο βίντεο είδαμε ένα τέτοιο παράδειγμα, για το πως ο κάθε ένας, ΜΑΖΙ με την επιλογή του χαρακτηριστικού γνωρίσματος, πατάει σε κάποια ιδανικά που έχουν δημιουργηθεί από το πως μεγάλωσε και από το περιβάλλον του που αυτά πλάθουν τις αξίες και τις αρχές.

Αν και η υπέροχη αυτή κοπέλα στη κουβέντα μου μαζί της, είχε εν μέρη δίκιο, γιατί έτσι βίωσε τα πράγματα με συγκεκριμένα άτομα, πρέπει όλοι να καταλάβουμε κάτι που ακόμα και εγώ πολλές φορές ξεχνάω.
Πως δεν υπάρχει άνθρωπος στη ζωή του που δεν θα συμπεριφέρεται σαν παιδί, γιατί απλά όλοι μας έχουμε αυτό το γνώρισμα. Ούτε το να χρησιμοποιείς το παιδί μέσα σου είναι κακό γιατί αυτό είναι το γνώρισμα της αθωότητας και της χαράς.

Κυρίως πως εγώ και εσύ, πολλές φορές θα αδικήσουμε κάποιον (ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό)  επειδή χρησιμοποιούμε τα αρνητικά χαρακτηριστικά του παιδιού για να πάρουμε τις αποφάσεις στη ζωή μας. Άρα αυτό έλυσε το πρόβλημα;
Και ναι, και όχι...
Αν στους ανθρώπους που μας πληγώνουν συμπεριφερόμαστε όχι σαν ενήλικες και σαν γονείς, αλλά συναισθηματικά κάνουμε αυτό που κατηγορούμε.

Αν στον εαυτό μας συμπεριφερόμαστε συναισθηματικά παίρνοντας αποφάσεις οι οποίες δείχνουν πως αντί για να αντιμετωπίσουμε κάτι, το αποφεύγουμε, τότε κάνουμε αυτό που κατηγορούμε. Ίσως δεν το έχεις καταλάβει, όμως δεν μπορείς να αποφύγεις το να είσαι παιδί. 

Απλά πρέπει να το αναγνωρίσεις, μέσα στις καθημερινές σου αποφάσεις, και να καταλάβεις που αυτό σου κάνει τη ζωή πιο γεμάτη ή ποιο άδεια.

Όλοι είμαστε ίδιοι, όμως η κάθε μου απόφαση, χτίζει το ποιος είμαι και η κάθε μου απόφαση χτίζει τη συνήθεια και η συνήθεια το ποιος γίνομαι...
Ξέρω πως θα πληγωθώ από ανθρώπους που δεν αποφασίζουν όπως εγώ, όμως αν κάθε μέρα βηματίζω στο ποιος θέλω να είμαι, θα ελέγχω τη ζωή μου καλύτερα και θα πατάω πιο γερά στις δυνάμεις μου.
Αν και οι δυνάμεις του κάθε ένα ίσως να έχουν κάποιο περιορισμό, πάλι καλούμαστε να πάρουμε τις αποφάσεις εκείνες που θα μπορούν να φέρουν στη ζωή μας αυτές τις συνθήκες που θα μας επουλώσουν, θα μας δυναμώσουν, θα μας ωριμάσουν και θα μας φέρουν ειρήνη...

"Αν η ζωή σου είναι ένα μήνυμα για τον κόσμο, κάνε τη φως και αλάτι για τον κόσμο ετούτο"
Φράση εμπνευσμένη από το Κατά Ματθαίον 5:13-16