Πως βρίσκω τη χαμένη μου ελπίδα, για τα πράγματα που θέλω πιο πολύ;

Αυτό το άρθρο είναι ένα κομμάτι που εκφράζει βαθιά πνευματικότητα. Διάλεξε και πάρε αυτό που θα σε βοηθήσει να δυναμώσεις τον τομέα της ζωής σου, που πιστεύεις πως έχει χώρο για βελτίωση.
Πριν διαβάσετε το άρθρο όμως αυτό, σου συνιστώ να συσχετιστείς με ένα πετυχημένο τραγούδι της δικής μου εποχής, αν και όχι πολύ παλιό, το Black Black Heart των Muse και σε cover του David Usher...
Δες τους στίχους και απόλαυσε τη μουσική...

Μέχρι τώρα, θα έχετε καταλάβει πως πολλά πράγματα στη ζωή τα βλέπω κάτω από το πρίσμα του λεγόμενου Intelligent Design, ένας άλλος όρος για να δηλώσει την ύπαρξη του Θεού. Δεν το πάω μόνο εκεί βέβαια αλλά προσωπικά το πλησιάζω βαθύτερα σαν μία σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μία σχέση πατέρα και υιού, μία σχέση τόσο μεγάλη που δεν την χωράει η διάνοια μας...

Στο τραγούδι βλέπουμε τον τραγουδιστή να μιλάει στη καρδιά του με ένα τρομερό παράπονο...
Λίγα από αυτά που λέει είναι:
"Οι ευλογίες σου και τα εγκαύματα σου με αφήνουν χωρίς Θεό κάτω από το σκέπασμα σου,
η αναζήτηση για την απόλαυση και τον πόνο, στο κόσμο τούτο, τώρα με πεθαίνουν.
Καθώς αρχίζω να χάνω το βήμα μου σε αυτές τις πραγματικότητες που μου στέλνεις,
γεύομαι το σεξ που μου δίνεις, και με αφήνει γυμνό κάτω από το σκέπασμα σου.
Τα σκεπάσματα λένε ψέματα ... μαύρη, μαύρη καρδιά, γιατί να μου προσφέρεις παραπάνω, γιατί να κάνεις ποιο εύκολη την ικανοποίηση μου;
Καίγομαι, σαπίζω βαθιά μέσα μου καθώς τρώω τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες σου, όλο το σεξ και τα διαμάντια σου...".

Πολύ πεσιμιστική η περιγραφή μίας καθημερινής και απλής ανθρώπινης καρδιάς, δεν συμφωνείτε;
Αν συμφωνήσατε, εγώ θα διαφωνήσω. Θα σας πω ότι αυτή είναι η πραγματική ανθρώπινη καρδιά του κάθε ενός από εμάς... Τείνουμε προς τη φθορά κάθε μέρα, αρρωσταίνουμε, πεθαίνουμε και μολυνόμαστε από απελπισία. Δες τις ειδήσεις των 9 και κατάλαβε αν αυτό που βλέπεις, σε βοηθάει να ζήσεις καλύτερη ζωή. Μάλλον όχι.. Όχι μόνο οι ειδήσεις αλλά και η ίδια η ζωή, είναι ενάντια στη καθαρή καρδιά, καθώς οι πηγές μόλυνσης, μας αρρωσταίνουν ξανά και ξανά...
Εκεί που νόμιζες ότι ξεπέρασες μία εξάρτησή σου, ξαναρίχνεσαι μέσα σε αυτόν το κύκλο της απελπισίας... Εκεί που νόμιζες ότι τα προβλήματά σου τελείωναν, ανακαλύπτεις το αντίθετο.

Το άρθρο όμως δεν γράφτηκε για να σου δώσει ελπίδα, γιατί ότι ελπίδα και να σου δώσω, είμαι πάλι άνθρωπος... Αν σου πω να μην λες ψέμματα στον εαυτό σου και να είσαι ειλικρινής, σου δώσω τα απόλυτα επιχειρήματα για αυτό και θα σε πείσω, αύριο όμως θα έρθει η σειρά μου, για να μην σου πω πως έχει ήδη έρθει, για πολλοστή φορά και θα είμαι εγώ που θα λέω ψέμματα στον εαυτό μου. Και τότε τι; Θα δεις ότι ακόμα και εγώ που σε δίδαξα, ξέχασα το μάθημά μου. Άρα, ή αυτά που σου είπα δεν ήταν αρκετά ή δεν ήμουν καλός δάσκαλος εξ'αρχής και εδώ είναι το πρόβλημα του κόσμου...
Με μία τέτοια μαύρη, μαύρη καρδιά, που μπορώ να βρω την ελπίδα μου; Σίγουρα όχι σε συγκεκριμένους ανθρώπους και σίγουρα όχι στον εαυτό σου, γιατί πόσες φορές έχεις απογοητευτεί από τον εαυτό σου;

Υπάρχουν συμβάντα στη ζωή μας που έχουν να κάνουν με τις κακές επιλογές άλλων ανθρώπων, όπως ένας κακός οδηγός έγινε αιτία να σκοτωθεί με τη μηχανή ένας φίλος μου κάτι χρόνια πριν.
Επίσης υπάρχουν συμβάντα στη ζωή μας όπου φαινομενικά δεν φταίει κάποιος, όπως μία γενετική ασθένεια, έκανε τον αδερφό μίας γνωστής μου να γεννηθεί με σύνδρομο Down. Όπως επίσης στη ζωή σου και στη ζωή μου, μας έχουν συμβεί προβλήματα που μας έχουν καταρρακώσει, από χωρισμούς, ανεργία, διάλυση επαγγελματικών συμφωνιών και άλλα...

Αυτό που δεν ήξερα και άργησα πολύ να καταλάβω ήταν ο ρόλος της παρουσίας του Θεού στη ζωή μου και στη ζωή σου. Έχεις ακούσει ότι ο Θεός είναι παντού, άρα σε παρακολουθεί... Τον νιώθεις σαν κριτή και σου δημιουργεί ενοχές (ίσως) όταν κάνεις κάτι που ξέρεις ότι δεν είναι καλό. Αυτή είναι η μικρή αλήθεια, γιατί η μεγάλη αλήθεια είναι η εξής: ο Θεός, σαν ένας Θεός που όχι απλά δίνει, αλλά δίνεται ο ίδιος (το νόημα της σταύρωσης) είναι Θεός αγάπης, αλλά τι νόημα έχει να είσαι Θεός αγάπης και να είσαι μακριά από αυτούς που αγαπάς; Ακριβώς, δεν έχει κανένα νόημα. Για αυτό ο Θεός δεν είναι απλά κοντά σου, ο Θεός σε προσέχει και έχει ένα σκοπό για εσένα και σε αυτόν το πεσμένο κόσμο, που δημιουργεί την απελπισία, έρχεται και σου λέει ο Θεός " θέλω την ευημερία σας, θέλω να σας χαρίσω το μέλλον που εσείς ελπίζετε"(Ιερεμίας 29:11). Και σίγουρα δεν τον πιστεύουμε... Γιατί να τον πιστέψουμε εάν αυτό που περνάμε τώρα, έχει τόσο πόνο και δυσκολία;
Αν είσαι τόσο σίγουρος, ότι ο πόνος και η δυσκολία έχει έρθει από το Θεό ή αν είσαι σίγουρος ότι στο κάνει επίτηδες και σε αφήνει να βασανίζεσαι χωρίς σκοπό τότε δεν πιστεύουμε στον ίδιο Θεό.

Σε μία από τις πιο φημισμένες επιστολές στη Καινή Διαθήκη, στην Προς Ρωμαίους 8:18, λέει, "Είμαστε βέβαιοι ότι αν αγαπά κανείς το Θεό, ο Θεός κάνει τα πάντα να συντελούν στο καλό του" και με μία ερμηνεία για εμάς που έχουμε αμφιβολίες, λέει πως "Είμαστε βέβαιοι (άρα έχουμε ελπίδα, σιγουριά, το γνωρίζουμε χωρίς αμφιβολία και το νιώθουμε βαθιά μέσα μας) πως ο Θεός κάνει τα πάντα (δηλ όχι μερικά, όχι κάποια καλά αλλά τα πάντα, ακόμα και οι αρρώστιες που δεν προέρχονται από Aυτόν αλλά από τον κόσμο, ακόμα και ο θάνατος, οι αποτυχίες μας και όλες οι θλίψεις μας που μας έρχονται από τη ζωή, από τα δικά μας λάθη και από τα λάθη των άλλων) [εν τέλη] σαν ανακατεύθυνση να συντελέσουν στο καλό του (ανθρώπου).
Εκείνη την ώρα που εσύ θα κάνεις το κακό, την αδικία ή την αμαρτία, θα σε πάρει και θα σε τραβήξει και θα σου φέρει εκείνα τα γεγονότα για να συντελέσουν σε αυτό που πραγματικά στο βάθος της καρδιάς σου είναι αληθινά και αδιάψευστα καλό για εσένα, το οποίο που θα σε βοηθήσει να πάρεις την απόφαση να γνωρίσεις περισσότερο και να δυναμώσεις αυτή τη σχέση σου με το Θεό...
Εκείνη την ώρα που σου γίνεται η αδικία και η θλίψη ο Θεός τα βλέπει και σε πονάει, όμως δεν κάθεται άπραγος, γιατί εκείνη την ώρα δουλεύει με τρόπο που εσύ ποτέ ίσως να μην γνωρίσεις, για να έρθουν τα πράγματα έτσι, για να ξαναγίνουν καλά για εσένα...
Η μαύρη καρδιά, όσο μαύρη και αν είναι, έχει πλέον ελπίδα για κάτι διαφορετικό από ότι προσφέρει αυτός ο κόσμος.

Εάν υπάρχει μία τέτοια εμπιστοσύνη σε έναν Θεό που έχει δείξει και ξέρουμε ότι λειτουργεί έτσι, γιατί να μην αποκτήσεις και εσύ μία τέτοια ειρήνη στη καρδιά σου και μία ελπίδα, πέρα από κάθε αμφιβολία, για μία αγάπη πέρα από κάθε κατανόηση...
Γνώριζε λοιπόν, πως ποτέ δεν είσαι μόνος, σε ακούει, κλαίει μαζί σου, περπατάει μαζί σου και σιωπηλά σε βοηθάει να ανέβεις τις κορυφές σου, δίνοντάς σου τον σκοπό για τον οποίο ζεις...

Όμως μία ζωή γεμάτη με ελπίδα δεν είναι μία ζωή χωρίς θλίψεις.

Μία ζωή γεμάτη με ελπίδα είναι μία ζωή πέρα από τις θλίψεις και η ελπίδα πως η ζωή σου εδώ σε αυτό το κόσμο είναι σαν την περίοδο που ήσουν στην κοιλιά της μητέρας σου, αγέννητο μωρό...
Για 9 μήνες αυτός ήταν ο κόσμος σου. Και τώρα σου λέει ο Θεός, σε αυτή τη ζωή εγώ είμαι εδώ και σε φροντίζω μέχρι να έρθει η ώρα να περάσεις στην επόμενη, αληθινή και αιώνια ζωή, έχε ελπίδα λοιπόν, εγώ είμαι εδώ...

"Εκείνοι που ελπίζουν στον Κύριο, ανανεώνουν την δύναμή τους. Σαν τον αετό αποκτούν φτερά, τρέχουν χωρίς να εξασθενούν, βαδίζουν χωρίς να αποσταίνουν". Ησαΐας 40:31

Νιώθεις τη ζωή σου, λίγο ανεκπλήρωτη;

Υπάρχει ένα βιβλίο, το οποίο είναι αρκετά φημισμένο για το περιεχόμενό του και λέγεται "The writer's journey" και χρησιμοποιείται σε πάρα πολλά έργα, βιβλία, ιστορίες κτλ, διότι περιγράφει τη συνηθισμένη ιστορία ενός ήρωα και τα στάδια τα οποία περνάει... Είναι σαν να λέμε ένας σκελετός που μπορείς να τον βρεις στις πιο διάσημες ταινίες και βιβλία του κινηματογράφου και πάει κάπως έτσι...

Είναι τόσο πετυχημένος αυτός ο σκελετός επειδή πολλές φορές μοιάζει και με τις καταστάσεις της αληθινής ζωής...

Μέσα σε αυτό το κύκλο το σημείο Threshold σημαίνει πως φτάνει κανείς σε μία περίοδο της ζωής του όταν χρειαστεί να εξετάσει, το που βρίσκεται, τι έχει κάνει, που πάει και ποιος έχει γίνει...

Η ηλικία των 30 είναι ένα Threshold για πάρα πολλά άτομα, καθώς αντιπροσωπεύει ένα πέρασμα από μία εποχή σε μία άλλη...
Σε άτομα σαν και εμένα, τα οποία έχουν βάλει μεγάλους στόχους και έχουν μεγάλες απαιτήσεις για τον εαυτό τους είναι ένα "επικίνδυνο" σημείο που πλησιάζει και βρίσκεται εκεί σαν κριτής για να σου πει αν τα κατάφερες έως τώρα ή όχι...

Βλέπετε, σε λίγες μέρες, στις 25 του μήνα, κλείνω και εγώ τα πρώτα μου "άντα" και το πως νιώθω για αυτό δεν πέφτει μακριά από την προηγούμενη περιγραφή μου...

Το ορόσημο των 30 μιλάει για αυτά που έχεις καταφέρει δηλαδή για τα αποτελέσματα της ζωής σου.

Συνήθως αυτά που θεωρούμε αποτελέσματα είναι οι επιτυχίες στα κομμάτια της ζωής μας που είναι τα πιο σημαντικά για εμάς...

Δηλ. μία πετυχημένη σχέση

 Μία πετυχημένη καριέρα

Μία πετυχημένη κοινωνική ζωή

Μία πετυχημένη φυσική κατάσταση

Και κάπου εδώ τελειώνει η λίστα, με μία επιπλέον προσθήκη για κάποιους από εμάς που θέλουμε το Θεό σαν μία σχέση στη ζωή μας, με μία πετυχημένη πνευματική κατάσταση.

Σωστά έτσι;

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αν όλα αυτά θεωρούνται επιτυχίες για τη ζωή ενός ανθρώπου και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καταφέρει, αν όχι όλα τα παραπάνω, αλλά κάποια από αυτά τότε θεωρούνται πετυχημένοι ή εν μέρη πετυχημένοι...
Αν το παραπάνω ισχύει, τότε θεωρούμαι πως έχω αποτύχει σε κάθε ένα από αυτά τα σημεία...
30 και μόνος, 30 χωρίς το επίπεδο επιτυχίας που θα ήθελα, 30 και με μία κοινωνική ζωή η οποία περιορίζεται στο χρόνο και στο χρήμα που έχω να διαθέσω , 30 και βλέποντας το τελευταίο καιρό πως τα κιλά τα παίρνω τόσο εύκολα όσο ανασαίνω και τέλος, 30 και καταλαβαίνω πως είμαι θυμωμένος με τη ζωή (για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα από αυτά που θα ήθελα και εφόσον δέχομαι πως ο Θεός είναι που με κατευθύνει στη ζωή μου, είμαι θυμωμένος με τη ζωή), άρα είμαι θυμωμένος και με τον ίδιο το Θεό... 

Σωστά έτσι;
Μην περιμένεις να σου πω πως είναι λάθος. Είναι όντως σωστά... Νιώθω όντως έτσι και μάλιστα το είχα τόσο καιρό στο μυαλό μου, όμως τώρα το καταλαβαίνω περισσότερο από ποτέ...

Γιατί, για ποιο λόγο δεν έχω αυτά που θέλω, γιατί δεν είμαι αυτό που θα ήθελα να είμαι;

Η απάντηση εδώ είναι εντελώς προσωπική και δεν περιμένω να εκφράζει τον κάθε έναν από εσάς.
Πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να διαβάζω το φημισμένο βιβλίο του Rick Warren (ίσως από εδώ και πέρα να με ακούτε να το αναφέρω πολύ) "The Purpose Driven Life" το οποίο μιλάει για το σκοπό στη ζωή ενός ανθρώπου Σε ενθαρρύνω να το αγοράσεις όχι απλά άμεσα, αλλά ΧΤΕΣ και να αρχίζεις να το μελετάς καθώς πιστεύω θα σε φέρει αντιμέτωπο με το πραγματικό σου εαυτό και σκοπό στη ζωή.

Είναι αρκετά βαθύ και αυτό είναι και ο λόγος που έχει αλλάξει τις ζωές των περισσότερων ανθρώπων που το έχουν διαβάσει... Στο τρίτο κεφάλαιο μιλάει για 2 πράγματα: για τη δύναμη την οποία οδηγεί τη ζωή και τις αποφάσεις μας και για την ειρήνη που έχουμε μέσα μας...

Η δύναμη (driving force) η οποία οδηγεί πάρα πολλά άτομα είναι ένας παράγοντας έμπνευσης ή καταστροφής και συνήθως οι 5 μεγαλύτερες δυνάμεις είναι οι εξής: Καθοδήγηση από ενοχές, (συμπεριλαμβάνεται η ντροπή (shame) από παλαιότερες εμπειρίες), η καθοδήγηση από απέχθεια και θυμό (πληγές που μας στιγμάτισαν και πόνος που είτε εσωτερικεύεται, είτε προβάλλεται με ξεσπάσματα), καθοδήγηση από φόβο (πλέον δεν ελέγχεις αλλά ελέγχεσαι από μία δύναμη αντίθετη από την αγάπη και την πίστη). Επιπλέον έχουμε την καθοδήγηση από υλισμό (η κατάκτηση υλικών αγαθών σαν προστιθέμενη αξία για τη ζωή σου) και τέλος την καθοδήγηση από την ανάγκη για επιβεβαίωση (η ανάγκη να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις άλλων ανθρώπων έτσι ώστε να λάβεις την έγκριση ή την αξίωσή τους, η γνώμη τους σου δίνει κατεύθυνση και εσύ θέλεις να τους ικανοποιήσεις όλους).

Θυμάμαι πως από τα 18 μου που αποφάσισα να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, αποφάσισα και να είμαι το άτομο που θα αποφασίζει το καλύτερο για εμένα. Ήθελα εγώ να έχω τον έλεγχο της ζωής μου και κανένας άλλος, έτσι άρχισα να ανεξαρτητοποιούμαι και έτσι λοιπόν, άρχισε να αλλάζει η ζωή μου.
Κατάφερα κάποια πράγματα, όπως μία εργασία που μου έκαναν προαγωγή, μία σχέση που ήταν θαυμάσια, μία κοινωνική ζωή που ήταν πλούσια και μία φυσική κατάσταση αρκετά καλύτερη, χωρίς ένα μεγάλο πνευματικό υπόβαθρο... Μέχρι τότε ο πνευματικός τομέας δεν ήταν καθόλου καλλιεργημένος. Το πρόβλημα της ζωής μου ξεκίνησε όταν, τελείωσε η σχέση μου με μεγάλο πόνο, έχασα την εργασία μου μετά από πολλά χρόνια προσφοράς, η φυσική μου κατάσταση δεν καλυτέρευε και η κοινωνική μου ζωή περιορίστηκε αρκετά μετά από αρκετά γεγονότα. Έτσι ήρθε η στιγμή που γνώρισα το είδος της σχέσης που ο Θεός ήθελε μαζί μου και τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για να πω "παίρνω ξανά τη ζωή στα χέρια μου και αποκτάω τον έλεγχο εγώ, ε και με τη βοήθεια τώρα του Θεού, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα".
Οφείλω να σου πω, πως τα πράγματα δεν έχουν πάει και πολύ καλύτερα όπως κατάλαβες. Αυτό που είχα ήταν η νοοτροπία του "παίρνω τη ζωή μου στα χέρια μου" και προσπαθούσα να φέρω ειρήνη, ζώντας μία ζωή με καθοδηγητήρια δύναμη ενοχών, φόβου, θυμού, υλισμού και τρομερή ανάγκη για επιβεβαίωση, έχοντας από πάνω την εσφαλμένη αντίληψη πως είχα μία γερή και καλή σχέση με το Θεό χτίζοντας τη ζωή μου με καλά θεμέλια...

Δεν θα μπορούσα να έκανα μεγαλύτερο λάθος. Και ίσως δεν θα μπορούσες και εσύ να κάνεις μεγαλύτερο λάθος αν εξετάσεις τη ζωή σου και διαπιστώσεις αυτά που διαπίστωσα και εγώ.
Θέλω να έχω σχέση με το Θεό αλλά θέλω να ελέγχω το κάθε συστατικό της ζωής μου τόσο πολύ, που δεν αποδέχομαι το γεγονός πως όχι μόνο κάποια πράγματα είναι εκτός από τον έλεγχό μου αλλά είναι εντός απόλυτου ελέγχου από το Θεό. Ακόμα μάλιστα πως σε δύσκολες και πολύ δύσκολες καταστάσεις, ποτέ ίσως, όσο ζω δεν θα μάθω το γιατί έγινε από που δεν ήθελα, δεν πρόκειται επίσης να μάθω το πότε θα γίνει και αν θα γίνει αυτό που θέλω, όπως ακριβώς το θέλω και γενικά εφόσον όλα αυτά έχουν συντελέσει στη ζωή μου τελικά τι επιλογές θα πρέπει να κάνω για να μου έρθουν τα πράγματα έτσι όπως θέλω να μου έρθουν;

Δεν είναι εντελώς απελπιστικό να κυριαρχεί στην ημέρα σου αυτή η αίσθηση της ανικανοποίησης και της αβεβαιότητας; Όντως είναι...

Τότε πως μπορώ να σταματήσω αυτό το συναίσθημα, πως μπορεί η ζωή μου να ξεκινήσει να λαμβάνει αυτά που θέλω να λάβω και πως μπορώ εν τέλει να έχω ειρήνη μέσα μου;

Πρώτα πρώτα, αν η ζωή θα ήταν χωρίς προκλήσεις και προβλήματα, χωρίς πάλη κάθε μέρα, τότε δεν θα το ονομάζαμε Γη, αλλά Παράδεισος. Πιστεύω στον παράδεισο και ότι με τίποτα δεν είναι αυτό που ζω εδώ... Πρέπει να βάλεις στο μυαλό σου ότι η ζωή στη γη, είναι μία ζωή πτώσης και φθοράς. Δεν θα πρέπει να σε εκπλήσσει το γεγονός ότι μετά από τόσο πόνο, οι άνθρωποι συνεχίζουν και επιλέγουν τη βία και τον πόλεμο... Δεν έχουν όλοι καταλάβει ότι η αγάπη του Θεού θα μπορούσε να είναι ανάμεσά μας.

Και βγάζοντας αυτό από την άκρη θα αναφέρω πως πρέπει πλέον να έχουμε αποδοχή για αυτό ακριβώς το γεγονός. Πρέπει να αποδεχτούμε αυτά που δεν μπορούν να αλλάξουν. Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν, δεν μπορείς να αλλάξεις μία μεγάλη αναπηρία σου, δεν μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο που δεν σε αποδέχεται, δεν μπορείς να αλλάξεις τον θάνατο και την αρρώστια και άλλα πολλά στη ζωή σου.

Αν αυτό σε θυμώνει, καλά κάνει. Έτσι είναι τα πράγματα.

Ο ίδιος λόγος που σε θυμώνει, είναι και ο λόγος που η ειρήνη στη ζωή σου ζητά την ευκαιρία να εμφανιστεί...

Πόσο ποιά θα αγωνιάς για κάτι το οποίο δεν μπορείς να αλλάξεις; Γιατί να αγωνιάς για κάτι το οποίο είναι πέρα από το χειρισμό σου και τον έλεγχό σου; Ξέροντας πως αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, απλά άστο να υπάρχει σαν ένα μάθημα της ζωής.
Άσε το ίδιο γεγονός της έλλειψης ελέγχου να είναι και η αρχής της ειρήνης που θα νιώσεις μέσα σου για τη περίπτωση αυτή, επειδή ξέρω πως ο Θεός έχει τον έλεγχο στα πάντα και για πάντα. Πιστεύω πως θα μπορούσε ο Θεός να αποτρέψει οτιδήποτε κακό έχει συμβεί στη ζωή μου αλλά δεν το έχει κάνει... Γιατί;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω απάντηση για όλα τα άσχημα που μου έχουν συμβεί και ίσως να μην πάρω την απάντηση ποτέ μου... Η απάντηση που έχω όμως για ένα μικρό κομμάτι, βρίσκεται στο σκοπό της ζωής μου, σε αυτό που γεννήθηκα για να εκπληρώσω. Η απάντηση βρίσκεται στη σχέση μου με το Θεό και στο γεγονός ότι θα πρέπει να νιώθω ειρήνη γιατί ξέρω πως εκείνος έχει τον έλεγχο της ζωής μου καθώς και τις ζωές των ανθρώπων γύρω μου.
Η ειρήνη βρίσκεται στην εμπιστοσύνη που έχω στο Θεό για το οτιδήποτε, καθώς αν ζω με εμπιστοσύνη τότε αποδέχομαι αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω και αλλάζω αυτά που μπορώ ξέροντας ότι στη κάθε μου προσπάθεια η προσωπική μου ευθύνη συμβαδίζει με την εμπιστοσύνη του Θεού για τη ζωή μου.
Και όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον λόγο τον οποίο υπάρχω και ζω εδώ στη γη.

Και σε ρωτώ...
Αν και δεν πήρες ίσως την απάντηση που περίμενες, εσύ γνωρίζεις ποιος είναι εκείνος, ο συγκεκριμένος και απόλυτα αδιάψευστος λόγος που ζεις τη ζωή σου;

 Γνωρίσεις την κινητήρια δύναμή σου/τα κίνητρά σου, παράλληλα με το σκοπό σου;

Αν όχι και αν οι απαντήσεις που έδωσες στον εαυτό σου δεν είναι σχηματισμένες μέσα σε 5 δευτερόλεπτα, σημαίνει πως δεν είναι απόλυτα ή δεν είναι καθόλου σχηματισμένες στο μυαλό σου...

Σαν συμβουλή, κάνε αυτή την κίνηση για να μπορέσεις να προχωρήσεις σε ένα άλλο στάδιο της ζωής σου, πολύ πιο ικανοποιητικό, αλλά κυρίως με περισσότερη ειρήνη και εκπλήρωση.
Μία εκπλήρωση που είναι μεγαλύτερη από την επιτυχία και από κάθε επιτυχία.
Ξεκίνα να διαβάζεις το βιβλίο "The Purpose Driven Life" του Rick Warren και μάλιστα επέλεξε να μπεις και στο site του για να ακούσεις τα audio που υπάρχουν εκεί για το κάθε κεφάλαιο. 40 κεφάλαια για 40 ημέρες... Η κάθε ημέρα είναι μία μέρα που σε κάνει να αναθεωρείς το λόγο ύπαρξής σου στη ζωή.

Αν και είμαι στο 3ο κεφάλαιο, μην έχοντας προχωρήσει πολύ στο βιβλίο, το βάθος που συναντώ και οι ερωτήσεις που κάνω στον εαυτό μου είναι τόσο δυνατές που η επιλογή στο να μείνεις παγιδευμένος, ακόμα και σε πράγματα τα οποία δεν ήξερες καν ότι σε απασχολούν, δεν υπάρχει...
Σου συνιστώ λοιπόν ανεπιφύλακτα, να το προμηθευτείς και αν δεν ξέρεις από που, στείλε μου mail (tsakirisbabis@gmail.com) ή μήνυμα στο facebook εφόσον είμαστε φίλοι εκεί (www.facebook.com/tsakman) για πληροφορίες.

Προσεύχομαι πως όσο δύσκολο και να είναι το ταξίδι το οποίο κάνεις αυτή τη περίοδο, να είναι μέρος από το σκοπό στη ζωή σου και να τον ανακαλύψεις σύντομα...

Τι ΔΕΝ είσαι;

Πάντοτε θαύμαζα τους ανθρώπους που έχουν ένα δυνατό όραμα για τη ζωή τους, το κυνηγάνε και πετυχαίνουν βήμα βήμα τους στόχους τους οδεύοντας προς τα όνειρά τους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει δυσκολίες σε αυτό τον δρόμο· μεγάλες δυσκολίες και δοκιμασίες. Ακόμα περισσότερο θαυμάζω τους ανθρώπους που ο Θεός είναι το κέντρο της ζωής τους και την αφιερώνουν στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων γύρω τους, είτε είναι μέσα από τον επιχειρηματικό, κοινωνικό, πνευματικό κλπ τομέα.

Πιστεύω για να ξεκινήσει κανείς ένα τέτοιο όμορφο ταξίδι, πρέπει να έχει κατανοήσει σε ένα βαθμό το ποιος είναι.

Η διαδικασία που με βοήθησε να καταλάβω πολύ γρήγορα κάποια πράγματα για τον εαυτό μου είναι το να συναντήσω καταστάσεις, οι οποίες μου έδειξα τι δεν είμαι...
Και ίσως αυτή η άτοπος απαγωγή να βοηθήσει πολλούς, όμως σίγουρα βοήθησε εμένα...
Πριν από 2 καλοκαίρια ήμουν άσχημα οικονομικά και έψαχνα να βρω μία εργασία
για να έχω τα προς το ζην.
Εκείνη την περίοδο λοιπόν, επειδή έχω εμπειρία στις πωλήσεις, μου έκαναν πρόταση να δουλέψω σε ένα δικηγορικό γραφείο, "ωραία" λέω εγώ" θα δουλέψω κάπου με κύρος, ε, τι στο καλό δικηγορικό γραφείο είναι"... Με ήθελαν για να ενημερώνω πελάτες τραπεζών για το χρέος το οποίο είχαν... φαίνεται αρκετά απλό, σωστά;

Θυμάμαι πως μέχρι εκείνη την περίοδο, είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση για το γεγονός ότι θα μπορούσα να έκανα οποιαδήποτε δουλειά και ίσως όντως να μπορούσα, αν δεν είχα συγκεκριμένες αξίες
και αρχές.
Μέσα στον ενάμιση μήνα που κατάφερα να κάτσω κατάλαβα πως δεν θα μπορούσα ποτέ, όσο και αν εκπαιδευόμουν, να κάνω αυτό που άκουγα να κάνουν οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου.
Αυτό που δεν μπορούσα να κάνω ήταν να είμαι κάποιος ο οποίος δεν νοιάζεται για τον πόνο του άλλου ή για να το πω πιο σωστά, δεν θα ήθελα ποτέ να είμαι κάποιος που νοιάζεται περισσότερο για το δικό του το καλό (στη συγκεκριμένη περίπτωση έναν μισθό) από το πρόβλημα που έχει ο άλλος, εντείνοντας το (στη συγκεκριμένη περίπτωση πιέζοντας και όχι απλά ενημερώνοντας, με ένα συγκεκριμένο ύφος αδιαφορίας και ανωτερότητας και προειδοποιώντας/απειλώντας
τους οφειλέτες χωρίς οίκτο, για σοβαρές κυρώσεις).

Το κλίμα ήταν εντελώς καταστροφικό, μπορείτε να φανταστείτε ότι για 7-8 ώρες να είστε μέσα στη λογομαχία και την αρνητική αντιμετώπιση και ένα τρόπο επικοινωνίας τόσο επιθετικό που επηρέαζε στο τέλος το ποιος γινόσουν μέσα από την εργασία σου;
Όσο και να θες να είσαι κάτι άλλο όταν πας σπίτι σου, σε ακολουθεί ο ίδιος σου ο εαυτός,
δεν μπορείς να τον αποφύγεις...
 Από εκείνη τη στιγμή ήξερα πως ποτέ δεν θα ήθελα να ήμουν ένα άτομο που θα μπορεί να κάνει τέτοιου είδους επιλογές...

Κλείνοντας, θέλω να ρωτήσω εσάς:
-Έχετε κάνει κάτι το οποίο καταλάβατε πως δεν σας αντιπροσώπευε; Πως καταλαβαίνατε ότι όσο περισσότερο κάνατε κάτι, "ρουφούσε" ή έθαβε τον πραγματικό σας εαυτό;
-Ήσασταν σε κάποιο σημείο της ζωής σας σίγουροι πως δεν ήσασταν ο εαυτός σας, λόγο κάποιων επιλογών, εργασίας, συνθηκών ή ανθρώπων κοντά σας;
Εάν όντως το έχετε ή είχατε συναντήσει, το αντιμετωπίσατε σωστά, έτσι ώστε να λάβετε μία ξεκάθαρη απόφαση και να δημιουργήσετε μία αρχή, η οποία θα σας ακολουθούσε σε όλη σας τη ζωή;

Δεν είναι εύκολο πράγμα να ξεφεύγεις από τέτοιες καταστάσεις.
Στην προσωπική μου εμπειρία, ο τρόπος με τον οποίο κατάφερα να φύγω επανειλημμένα από τέτοιες καταστάσεις ήταν 3 πράγματα.
1) Η πίστη μου στο Θεό, γιατί ξέρω πως ακόμα και στη πιο δύσκολή μου στιγμή, η απόφαση που θα πάρω είναι η απόφαση που θέλω να τιμάει την σχέση μου μαζί Του, ακόμα και αν έχω πάρει ένα σωρό άλλες, αρνητικές αποφάσεις, πάντα μαθαίνω και βελτιώνομαι μέσα από τη θλίψη και την αποτυχία.
2) Η κοινωνία με άλλα άτομα που έχουν ιδανικά, αξίες και αρχές όμοιες με αυτές που θέλω να λάμψουν μέσα στη ζωή μου.
3) Τα βιβλία που διαβάζω και τις πληροφορίες(video-audio) που μελετάω για να φέρω την αλλαγή που θέλω να γίνω στον κόσμο αυτό...

Το τι δεν είμαστε και το τι είμαστε, σε όποιο βαθμό μπορείς να το απαντήσεις, δεν είναι μία απλή ερώτηση. Είναι όμως το μεγαλύτερο βήμα για να περπατήσεις σε ένα δρόμο που αξίζει να περπατηθεί...

Αλλιώς το να ζεις, τι σημαίνει για εσένα;
Απλά μία ύπαρξη;